Water

Water is essentieel voor onze levensvorm. Zoet water. Wij gebruiken er dagelijks veel van. Je zou zeggen: we gebruiken er teveel van. Maar daar gaat het niet om. Het gaat erom: wat doe je ermee na gebruik. En daar gaat het mis.

Nog te vaak wordt het water, slechts eenmaal gebruikt, geloosd en afgevoerd. In principe gaat het dan via kanalen naar de zee. Exit water. Niet erg voor water dat we toch maar uit de rivier hadden gehaald, want dat was al naar zee onderweg. Wel erg voor opgepompt, kostbaar water uit een eindige ondergrondse voorraad die in duizenden jaren door de natuur is opgebouwd.

Het idee is natuurlijk: recyclen, recyclen, recyclen. En probeer dan die cyclus zo klein mogelijk te maken. Voor water betekent dat: hergebruik, hergebruik, hergebruik. Hoe kleinschaliger hoe beter.

Het is dus erg aantrekkelijk water op te vangen. Grijswater-circuits zijn erg voordelig en leveren hun geld eerder op dan in de Zwart-Wit economie. Dat komt natuurlijk doordat prijzen anders worden samengesteld. Hierbij is recycling het essentiële criterium.

Het waterbedrijf pompt ons grondwater op. Het is daar lang geleden ingesijpeld. Je kan nooit meer water onder de grond vandaan halen dan er onder is bewaard. Als je meer oppompt dan er bijkomt, is het evenwicht zoek. Dat water is niet groen, maar blauw. Afhankelijkheid van blauwe instroom is een hele ongunstige situatie, omdat die blauwe toevoer elk moment kan opdrogen. Of: de blauwe toevoer zou beter zo gauw mogelijk kunnen worden stopgezet.

De overige aanvoer, via rivieren en regenwater, is gewoon groen. Inkomen. Lekker! Nu is het zaak dit water zo lang mogelijk groen te houden. Recyclen, recyclen, recyclen. Als u het loost, kan, mar waar gaat het heen. Als het water in de eigen cyclus blijft is er niks aan de hand. Als u het ergens anders heen brengt, is het blauw geworden.

Zo kent iedereen het bubbeltjeswater. Mineraalwater. Het wordt vaak ver weg gewonnen uit bronnen. In dozen of flessen gestopt. Met vrachtwagens naar de winkel op de hoek. Een weg van 500 kilometer is normaal voor een flesje water.

Wat denkt u: zit het water nog in de oorspronkelijke cyclus? Ik denk van niet. Ging het niet mis bij het pompen dan is het wel bij het vervoer.

Een belangrijke gebruiker, nee, de belangrijkste gebruiker van water is natuurlijk de landbouw. Hoe kan een komkommer sappig blijven zonder water. Vaak gaat er veel water verloren door het onvakkundig spuiten van grote hoeveelheden water op land dat eigenlijk maar niet vochtig wil worden. Een klein buitje doet meer voor de plantjes dan een dag lang het waterkanon.

Als u de cyclus van water verbreekt door het land te beregenen, houdt u er dan rekening mee dat het verbreken van de cyclus ook gevolgen heeft voor de omgeving. Het verdampte water blijft ergens. Stijgt op door de warmte. En uit stijgende lucht valt moeilijk regen. De beste manier om de regen weg te jagen is dus flink kunstmatig beregenen. Methode en effect samen zorgen voor een snelle manier om van zoetwater-reserves af te komen. Ooit was het Aralmeer het grootste meer ter wereld. Nu is het een dorre woestijn, omgeven door verdorde kantoenplantages. Hadden de overheden van de Sovjetunie de les eerder getrokken, waren het meer en de kantoenboeren er nog geweest!