BTW

BTW is de belasting op de toegevoegde waarde die ontstaat wanneer bedrijven een product in- en verkopen. Een betere naam zou zijn BTP: Belasting op de Toegevoegde Prijs. Een vast gedeelte van de prijs, meestal 19%, moet worden opgeteld bij de prijs en afgedragen aan de belasting. Als het product bij het doorverkopen duurder is geworden, dan moet de desbetreffende ondernemer 19% over dat stukje aan de belastingdienst overmaken. De rest van het bedrag betaalt hij via zijn leverancier. Het hele proces van BTW wordt gecontroleerd met facturen en BTW-nummers van de belastingplichtige ondernemers.

De BTW is dus in principe gebaseerd op de bedrijfskolom: het doorverkopen van een product van wieg tot graf, van grondstof tot consument. Uiteindelijk betaalt de consument de belasting over de waarde van de producten, lees, prijs van de producten. Bij kleureneconomie heb je echter te maken met een cirkel van bedrijven die samen het product produceren en vernietigen. Hoe zit het dan in die cyclus?

Met kleureneconomie zou je een soortgelijke belasting in kunnen voeren over de kleur Rood. Dat is allemaal leuk en aardig. Zolang het product groeit, is dat te belasten. Hoe ga je ermee om in het tweede gedeelte van de cyclus, dat is de vraag.

Stel dat je een product hebt dat na gebruik nog hergebruikt kan worden, voordat het definitief vernietigd en gerecycled moet worden. Dan kan je de belasting een beetje verdelen over de verschillende gebruikers. Je gebruikt dan hetzelfde principe als bij de BTW, alleen in z’n achteruit. De ene consument verkoopt het door tegen een lagere waarde aan Rood. Het verschil is dus zijn gebruiksdeel. Hij mag ook een stuk BTW hiervoor rekenen, hetgeen hem compenseert voor het gedeelte van de waarde waarover hij al belasting heeft betaald maar niet heeft gebruikt, immers, hij verkocht het nog door.

Of het zinvol is om met kleureneconomie op deze manier belasting te heffen, valt nog te bezien.