Communisme

Veel mensen waarmee ik gesproken heb, denken al gauw aan communisme. Dat gaat als volgt.

Ah je bent niet voor kapitalisme. Het enige alternatief dat ik ken is communisme. Dus je bent voor communisme. Maar communisme is slecht en verdorven en trouwens ook achterhaald. Waarom wil je eigenlijk geen kapitalisme, dat is toch het beste alternatief ?

Tot zover een veelvoorkomende gedachtegang. Het is meestal moeilijk uit te leggen dat, vanuit kleureneconomie gezien, kapitalisme en communisme juist het meest op elkaar lijken en juist kleureneconomie geheel iets anders is. Laten we eens een paar eigenschappen onder de loep nemen.

Centralistisch – Decentraal

Kapitalisme en Communisme zijn beiden centralistische systemen. Er is sprake van een overheid die beslist over de gelduitgifte. Ze maakt de regels. Hoe de mensen gekozen worden, door een democratie of een schijn-democratie en in welke van de twee u nu leeft, daar ga ik verder niks over zeggen. Het contrast met kleureneconomie is dat het individu moet wijken voor een groter, collectief belang. Hier wordt onherroepelijk misbruik van gemaakt, door de werkwijze van de centralistische machthebbers.

Waarom staat er trouwens centralistisch en niet gewoon centraal ? Het idee is dat u nog steeds moet geloven dat kapitalisme een decentraal systeem is. Het is dus niet centraal. Het is alleen zo dat de beslissingen top-down genomen worden en de top is nu eenmaal smaller dan de basis. Uiteindelijk heeft u niks in te brengen, ook al heeft u nog zoveel stemrecht. De beslissing wordt echter niet centraal genomen maar door een uitvoerende, bureaucratische instantie (te herkennen aan 3- of 4-letterige afkortingen). Voor elk wissewasje is er een aparte instantie opgetuigd die “bevoegd” is door de centrale instantie. Daarom noem ik het model centralistisch, maar niet centraal.

Munteenheid

Zowel Communisme als Kapitalisme gebruiken de vertrouwde Zwart-Wit munteenheden: één-dimensionale stelsels. In beide gevallen is de staat verantwoordelijk voor de uitgifte van deze munteenheid. De munt heeft geen betekenis en is via bancaire of wettelijke constructies gekoppeld (of, los-gekoppeld) aan de waarde van andere, eveneens één-dimensionale munteenheden.

Met kleureneconomie wordt er gewerkt met de RGB’s, de 3-dimensionale eenheid in de drie kleuren Rood, Groen en Blauw. Iedereen kan zelf een RGB-bankstelsel opzetten omdat het decentraal van structuur is. Of en hoe je wilt uitwisselen met andere RGB-stelsels moet je zelf weten maar het is theoretisch mogelijk.

Eigendom – Staats-eigendom – Verantwoordelijkheid

In het communisme was alle eigendom van de staat. Dit zorgde ervoor dat de mensen alleen het allerminste hadden en de Partijleden zelf de luxe-goederen genoten. In het Kapitalisme is het exact hetzelfde, alleen heet het anders. Ook hier hebben de gewone mensen veel minder dan de rijken. Of ze in het ene systeem nu meer hebben dan in het andere systeem is niet belangrijk: waar het om gaat is dat de mensen in beide gevallen met een systeem worden geconfronteerd waar ze niet zelf voor hebben gekozen. Immers: ik ben geboren in Nederland en ik heb nooit de Europese Centrale Bank benoemd. Kom zeg.

Het begrip Eigendom is relatief: mensen nemen het eigendom zolang het uitkomt maar wanneer het product is uitgeput dan wordt het “weg” gegooid waarna het product in een onbekende, ongewenste toestand wordt achtergelaten. Gedumpt, geloosd, uit-gelaten of “netjes” verbrand.

Onder kleureneconomie keren we alles om. Het hele concept van Eigendom verlaten we ten gunste van Verantwoordelijkheid. Je kan niet zomaar wat weggooien als je dat beter uitkomt. Als je het toch doet dan zien we dat op je kleurenbalans.

U ziet het: Communisme heeft op de basisonderdelen twee overeenkomsten met kapitalisme. Kleureneconomie heeft in dit overzicht met geen van beiden een overeenkomst. Conclusie: Kapitalisme en Communisme lijken het meest op elkaar en kleureneconomie staat ver weg van beiden.