Schuld

Schulden bestaan alleen als er bezit bestaat. De een zijn schuld is het bezit van de ander. Echter, het begrip “bezit” is vervangen door “verantwoordelijkheid”. Van een echte schuld zal dus nooit meer sprake hoeven zijn. Want alles is van de Aarde en dus is alles van de aarde. Het is aan ons om alles zo netjes mogelijk te gebruiken, dus als er gedeeld moet worden, dan is dat zo. Dat is verder niet ‘iemands’ schuld.

Daarom worden alle saldo’s op 25 juli op 0 gezet. Elk jaar begin je gewoon weer op nul. Lekker makkelijk. Scheelt ook een hoop gedoe. Je kan natuurlijk wel bijhouden op hoeveel je de 24e juli stond, en die cijfers vergelijken met een jaar later. Prima.

Naast dit begrip ‘schuld’ in financiële zin, is er het begrip schuld in de zin van ‘moreel fout’. Er is ergens iets misgegaan en daarvan krijgt iemand ‘de schuld’. Het verwijt.

Goed en fout zijn beide kanten van de dualiteit. Gezien vanuit de drie-eenheid kan je het gooien op het nadeel van het voordeel. Zelfs al heeft iemand schuld aan, laten we zeggen, atoomramp Tsjernobyl, dan is er het voordeel: leer ervan dat je beter geen kernenergie kunt opwekken.

Op milieu-gebied gaan veel dingen mis door de ‘schuld’ van de Staat. In Nederland kan sinds het Pikmeer-arrest een ambtenaar nooit worden vervolgd voor milieu-misdaden onder zijn leiding. Hij deed immers ‘zijn werk’. Aangezien de overheden collectief schuldig zijn aan het gedogen van de milieumisdaden van het bedrijfsleven, zijn praktisch alle milieumisdaden vrij van vervolging. Door het ontmantelen van de Overheid als staatsvorm kan deze vorm van schade verder worden voorkomen.